دسته بندی : جدیدترین های تکنولوژی | 1394/10/04 تعداد بازدید : 11118 شناسه خبر : 8 تبلزیون؛ بحران هویت در جامعه‌ی تبلت‌ها! چند روز پیش یکی از همکاران‌مان با کیف سامسونت وارد شد؛ نزدیکتر که شد دیدم سینی بزرگی در دست دارد. با کمی دقت بیشتر، تبلت سامسونگ «گلکسی ویو» (Galaxy View) را تشخیص دادم. سامسونگ چیز عجیبی خلق کرده. در ادامه بیشتر توضیح می‌دهم. چند روز پیش یکی از همکاران‌مان با کیف سامسونت وارد شد؛ نزدیکتر که شد دیدم سینی بزرگی در دست دارد. با کمی دقت بیشتر، تبلت سامسونگ «گلکسی ویو» (Galaxy View) را تشخیص دادم. سامسونگ چیز عجیبی خلق کرده. در ادامه بیشتر توضیح می‌دهم. گلکسی ویو یک تبلت تمام‌پلاستیکی بزرگ و سنگین با یک دسته-پایه‌ی نامتقارن است. حداقل چند دقیقه طول می‌کشد با طراحی عجیب آن کنار بیایید. با این‌حال، سامسونگ اسم تبلت را روی آن نگذاشته؛ اما شاید تعبیر همکارم در بررسی این دستگاه از همه دقیق‌تر باشد: «بزرگ‌ترین تبلت و کوچک‌ترین تلویزیون خانه‌ی شما» دست‌کم سامسونگ دوست داشته ما با این دستگاه این‌طور برخورد کنیم. در این‌جا قصد بررسی گلکسی ویو را ندارم اما به‌طور خلاصه باید بگویم که ما با تبلتی بسیار بزرگ (۱۸٫۴ اینچی) طرف هستیم که می‌شود هم به عنوان تبلت و هم تلویزیون از آن استفاده کرد. دستگاه، توزیع وزن مناسبی ندارد؛ به این معنی که وقتی دستگاه را از بخش دسته بگیریم مدام فکر می‌کنیم هر لحظه قرار است نمایشگر از بخش پشتی جدا شود! تمرکز اصلی دستگاه روی پخش ویدیو است. اما رزولوشن Full HD آن برای کسی که می‌خواهد از نزدیک فیلم تماشا کند، آن‌قدرها ایده‌آل نیست. بی‌دلیل نمی‌خواهم از گلکسی ویو ایراد بگیرم؛ اما با توجه به قیمت زیاد ۶۰۰ دلاری‌اش به‌سختی می‌توان خرید آن را به کسی توصیه کرد. اما چرا سامسونگ به این نتیجه رسید که باید چنین موجودی را خلق کند؟ از سال ۲۰۱۰ و با معرفی اولین نسل آیپد، تبلت‌ها (با استانداردهای دوران دستگاه‌های هوشمند) متولد شدند. آن‌ها خیلی زود به بلوغ رسیدند. تنها با گذشت ۵ سال می‌شود نوعی کمال را تبلت‌های معمولی ۸ تا ۱۰ اینچی مشاهده کرد. به آیپد ایر ۲ نگاه کنید. به‌سختی می‌توانیم ایرادی در آن پیدا کنیم. تبلت سامسونگ گلکسی S2 هم کم‌نقص و ظریف و دوست‌داشتنی است. نکته این‌جاست که دوران بلوغ همیشه با بحران هویت همراه است. این آشفتگی را می‌توان در ذهن سازندگان تبلت‌ها دید. در این جامعه‌ی جهانی مصرف‌زده، شرکت‌ها دوست دارند چیز متفاوتی برای ارایه داشته باشند. آن‌ها می‌خواهند نقش‌های جدیدی برای تبلت‌ها تعریف کنند. برخی از آن‌ها مثل هواوی، تبلت‌شان را آن‌قدر ظریف می‌سازند که شما را متقاعد کنند از دستگاه به‌جای گوشی استفاده کنید (مدیاپد X2) و برخی مثل مایکروسافت (سرفیس پرو ۴) و اپل (آیپد پرو) اعتقاد دارند شما باید لپتاپ‌تان را کنار گذاشته و تبلت هیبریدی بخرید. اما این بحران هویت در جامعه‌ی جوان تبلت‌ها گاه بیشتر خود را نشان می‌دهد. امسال سامسونگ با یک نیت درست و یک ایده‌ی خوب به فکر گلکسی ویو افتاد. اما همیشه ایده‌های خوب با نتایج دلخواه همراه نیست. گلکسی ویو با تمام پتانسیلی که می‌توانست داشته باشد، محصول خوبی نیست. با این وجود، دلایلی هم برای دوست داشتن گلکسی ویو می‌شود پیدا کرد. نمایشگر بزرگ همیشه جذاب است؛ در اندروید هم که دستتان همیشه باز است. حتی منفی‌ترین دوستان‌مان هم برای لحظه‌ای وسوسه‌‌ی داشتن چنین دستگاهی را تجربه کرده‌اند. اگر این دستگاه چشم‌تان را گرفته، ما مانع‌تان نمی‌شویم. همان‌طور که کسی به بلندپروازی‌های سامسونگ ایرادی نمی‌گیرد، ما هم از ماجراجویی شما برای خرید این تبلت دفاع می‌کنیم.
